Surface roughness is very important for most surfaces involved in sliding contact because factors such as the original rate of wear and the nature of the duration are highly dependent on this characteristicDeze oppervlakken zijn over het algemeen draagbaar en moeten ruwheid hebben om de geschiktheid voor het beoogde gebruik te waarborgen.

Om de gewenste functie te verwezenlijken, moeten veel onderdelen een specifieke oppervlakte hebben. Bijvoorbeeld de carrosserie van een auto voordat deze wordt geverfd of het neklager op een krukas of kamas.

Wat is een ruwe oppervlakte?

Oppervlakkrapheid is wat we oppervlakkrapheid noemen in onze dagelijkse metingen.die kan worden begrepen als de ongelijkheid van kleine afstanden en kleine pieken en dalen in het proces van verwerking van producten.

Het wordt meestal gedefinieerd als de kleine afstand tussen twee golfpieken of twee golfbakken (golfafstand).Het kan ook worden gedefinieerd als de meting van de microcontour, algemeen bekend als de microfoutwaarde.

Samengevat heeft u misschien een algemeen idee van ruwheid, dus hier volgt een gedetailleerdere analyse.

Het hoogste punt boven de basislijn wordt het golfpiekpunt genoemd, en het laagste punt onder de basislijn het golfbodempunt.dus de hoogte tussen de golfpiek en de golfbak wordt vertegenwoordigd door Z, en de afstand tussen de micro-textuur van het verwerkte product wordt weergegeven door S.

In het algemeen wordt de grootte van de S-waarde gedefinieerd in de nationale verificatienorm:

S < 1 mm wordt gedefinieerd als oppervlaktehoafheid 1≤S≤10 mm wordt gedefinieerd als oppervlaktegolf

Volgens de nationale metrologische verificatiestandaard van China, VDA3400, worden Ra en Rmax gewoonlijk gebruikt om de ruwheid van het verificatieoppervlak te evalueren en wordt de eenheid gewoonlijk uitgedrukt in μm.

De relatie tussen evaluatieparameters

Ra wordt gedefinieerd als de gemiddelde rekenkundige afwijking van de curve (gemiddelde ruwheid), Rz wordt gedefinieerd als de gemiddelde hoogte van de ongelijkheid en Ry wordt gedefinieerd als de maximale hoogte.Maximaal hoogteverschil van de microcontour, Ry, wordt ook in andere normen uitgedrukt als Rmax.

Zie de volgende tabel voor de specifieke relatie tussen Ra en Rmax:

Tabel: vergelijking van de parameters Ra en Rmax (um)

Hoe ontstaat ruwheid op het oppervlak?

De vorming van oppervlaktebuigzaamheid wordt veroorzaakt door het bewerkingsproces van het werkstuk.het materiaal van het werkstuk en het proces zijn allemaal factoren die van invloed zijn op de oppervlakte ruwheid.

Bijvoorbeeld, ontladingsbewerking wordt gebruikt om ontladingsbollen op het oppervlak van het werkstuk te produceren.

De verwerkingstechnologie en het materiaal van het onderdeel zijn verschillend en ook de op het oppervlak van het verwerkte onderdeel achtergebleven micro-sporen (dichtheid, diepte, vormverandering, enz.) zijn verschillend.

Gevolgen van de oppervlaktrauwheid op het werkstuk

De slijtvastheid van het werkstuk, de stabiliteit van de pasvorm, de vermoeidheidsterkte, de corrosiebestendigheid, de afdichting, de contactstijfheid, de meetnauwkeurigheid... de coating,de thermische geleidbaarheid en de contactweerstand, de reflectievermogen en de stralingsprestaties, de weerstand tegen de stroom van vloeistoffen en gassen, de stroomstroom op het oppervlak van de geleider, enz., zullen in verschillende mate van invloed zijn.

Basis voor de beoordeling van de oppervlaktrauwheid

1 De steekproeflengte

De eenheidlengte van elke parameter en de bemonsteringslengte zijn de lengte van een basislijn die wordt gebruikt voor de beoordeling van de oppervlaktebuigzaamheid.0.25mm,00,8 mm,2.5 mm wordt over het algemeen gebruikt en 8 mm is de basislengte.

2 Beoordeel de lengte

De oppervlaktebuigzaamheid van elk onderdeel van het onderdeeloppervlak kan de werkelijke parameters van de ruwheid op een referentielang niet werkelijk weergeven,maar het is noodzakelijk om N bemonsteringslengtes te nemen om de oppervlakte ruwheid te evaluerenDe evaluatieduur volgens de norm ISO1997 is in het algemeen N gelijk aan 5.

3 basislijn

De basislijn is de mediane van de contour die wordt gebruikt om de parameters van ruwheid te evalueren.[Median van de kleinste vierkanten] houdt in het berekenen van de punten die tijdens de meting zijn verzameld met behulp van de kleinste vierkanten methode. [Arithmetic Mean Contour Median] zorgt ervoor dat de oppervlakten van de bovenste en onderste delen van de contour op de mediana gelijk zijn binnen de bemonsteringslengte.

In theorie is de minimale vierkantmediane de ideale basislijn, maar het is moeilijk te verkrijgen in praktische toepassingen, dus de rekenkundige mediane van de contour wordt over het algemeen gebruikt in plaats daarvan,en een positie-bij benadering rechte lijn kan worden gebruikt voor vervanging tijdens de meting.